Column: Boef en de Markies van Carabas

Mijn neefje Thijmen (foto) was drie jaar toen ik hem voorlas uit het prentenboek ‘Agent en Boef’ van Tjibbe Veldkamp en Kees de Boer. Boef smeert lijm op de deurmat van zijn cel, Agent blijft daaraan plakken en zo weet Boef uit de gevangenis te ontsnappen.

Thijmen schaterde het uit, het hele boek lang. Toen we het uit hadden, zei ik tevreden: ‘Dat was grappig!’ Thijmen keek me nadenkend aan en antwoordde: ‘Ja… maar wat is een boef eigenlijk?’

Eerst dacht ik dat hij me in de maling nam: hij had toch gelachen om het verhaal? Een kind van drie weet toch wel wat een boef is? Maar hij wist het echt niet. ‘Een rover’, probeerde ik, ‘een schurk, schelm, bandiet, schobbejak… een dief!’ Zijn gezicht klaarde op. Een dief, dat kende hij. Weer wat geleerd.

Maar blijkbaar had dat ene onbekende woord zijn plezier niet in de weg gestaan. Ik moest eraan denken toen ik laatst door het sprookjesboek ‘Grimm’ bladerde, waaruit mij als kind veelvuldig werd voorgelezen. Ik weet zeker dat ik als kleuter de betekenis van typische sprookjeswoorden als ‘weduwe’ en ‘stiefmoeder’ niet kende.

Sterker nog: ik herinner me een cassettebandje waarop ‘De gelaarsde kat’ werd voorgelezen, waarin de Markies van Carabas voorkomt. Ik had geen flauw idee wat dat was, een markies. Nog steeds niet, trouwens. Ik heb net even voor je gegoogeld, maar het is een markgraaf, één adellijke titel hoger dan een gewone graaf. Als kind vond ik dat niet relevant. Ik begreep dat een markies een belangrijk iemand was en vond het daarnaast vooral leuk om mijn eigen naam in Carabas terug te horen.

Veel ouders maken zich druk om moeilijke woorden in voorleesverhalen en vooral in sprookjes. Volgens mij is dat niet nodig. De meeste kinderen storen zich er minder aan dan je denkt. Vergelijk het met hoe de meeste volwassenen naar Engels of Duits luisteren. Ook als je soms een woord niet verstaat, begrijp je de strekking best.

Aan het eind van de basisschool heb ik pas geleerd wat een ‘mijl’ is. Toch wist ik lang daarvoor al dat de zevenmijlslaarzen van Klein Duimpje enorme stappen konden zetten. En zo nam ik ook aan dat het haar van Sneeuwwitje zo zwart was als ebbenhout, terwijl ik je nu nog steeds niet zou kunnen vertellen wat voor hout dat precies is.

Lees ze dus vooral voor, die moeilijke woorden. En als je kind wil weten wat zo’n woord betekent, leg het uit en constateer tevreden: weer wat geleerd.

Delen